نحوه ریل گذاری راه اهن -قطار

نحوه ریل گذاری راه اهن -قطار

ریل راه آهن

راه‌آهن یا ترابری ریلی یک روش ترابری هدایت شده بر روی زمین است.

راه‌آهن برای قطارها طراحی شده تا بدین‌وسیله بتوان مسافر و کالا جابه‌جا کرد. راه‌آهن دو ریل هم‌راستا دارد که معمولاً از فولاد است.

خط ریلی راه آهن چگونه ساخته می شود

به عنوان مهمترین قسمت سیستم راه آهن ، مسیر ریلی در ایجاد سطح قابل اطمینان برای راه اندازی قطار نقش دارد.

ساخت راه آهن را ریل گذاری و بالاست نیز می نامند.

این روند راه اندازها و ریل های راه آهن روی بستر مسیر است.

فرآیند ساخت راه آهن عمدتا شامل حمل و نقل و نصب ریل های  راه راه آهن ، حمل و نقل بالاست و تخمگذار است.

از زمان ساخت اولین ریل در سال 1825 ، ریل راه آهن اصلاحات زیادی داشته است. مسیر بالاست انواع معمولی مسیر راه آهن است.

به طور کلی ، مسیر ریلی شامل بستر بالاست ، ریل استیل ، بستر راه آهن ، صفحه پشت بند راه آهن ، گیره ریل ، صفحه رابط راه آهن و سایر اتصال دهنده های راه آهن است.

ریل راه آهن ( بررسی ویژگی ها و ساخت )

ویژگی های ریل راه آهن

ریل راه آهن یکی از مهم ترین اجزای حمل و نقل با قطار، می باشد.

در صورت بروز مشکلات فنی در ساخت این ریل ها منجر به انحراف قطارها و خسارات جانی و اقتصادی جدی می شود.

بنابراین، درک انواع ریل فولادی و ریل های راه آهن و نحوه ساخت آنها که مهمترین متریال آن تیرآهن ساده می باشد

برای طراحان این حوزه اهمیت ویژه ای دارد.

بین سال ‌های ۱۸۲۵ تا ۱۸۴۰، دوره اوج ساخت ریل بود که از آن زمان به آن ریل راه آهن می‌ گویند.

ریل فولاد ترکیبی از چندین آلیاژ و بسیار قوی تر از آهن است و در صورت استاندارد،

حتی تحت بارهای بسیار سنگین تغییر شکل نمی دهد و نمی شکند.

ریل های فولادی بستری برای ساخت ریل های طولانی تر را فراهم نمودند.

یکی از مشکلات اصلی در ساخت خطوط راه آهن این بود که آنها باید به صورت یکپارچه ساخته شدند،

بنابراین خطوط راه آهن را نمی توان در مسیرهای بسیار طولانی یا پیچ در پیچ ساخت.

به همین دلیل به تدریج از جوشکاری برای اتصال ریل ها استفاده کردند.

با این کار ریل ها به راحتی در کارخانه ساخته شده و در محل جوش داده می شوند.

**چهار نوع روش تولید ریخته گری برای خطوط راه آهن فولادی وجود دارد:

تصفیه فولاد و دمیدن اکسیژن
زیمنس یا کوره ‌های باز
کوره الکتریکی
توماس

مراحل ساخت ریل راه آهن

ساخت خطوط راه آهن مراحل پیچیده زیادی دارد که باید توسط مهندسان ناظر مجرب انجام شود.

اگر بخواهیم خطوط راه آهن را بر اساس استاندارد EN 13674-1 تولید کنیم باید نکات زیر رعایت شود:

میزان نیتروژن ذوب

در ساخت میله ‌های فولادی، نیتروژن مذاب به طور کلی کمتر از ppm 120 در نظر گرفته می شود، اما در ریل راه آهن بیشتر از ۹۰ ppm نیست.

میزان هیدروژن ذوب

مقدار هیدروژن در ریل باید کمتر از ۵٫۲ ppm باشد. مقدار این ماده بسیار مهم است،

بنابراین در مراحل پایانی ریخته گری مجددا اندازه گیری می شود.

میزان اکسیژن ذوب

حداکثر سطح اکسیژن مذاب برای ریل های ساخته شده مطابق با این استاندارد ۲۰ ppm می باشد.

تست سولفور پرینت

این آزمایش پراکندگی و توزیع ترکیبات گوگردی را اندازه گیری می کند و آنها را با استانداردهای خاص مقایسه می کند.

تست سختی

سختی و استحکام ریل راه آهن بسیار مهم است، بنابراین برای تعیین این پارامتر باید پس از تولید آنالیز شیمیایی انجام شود.

عمق دکربوره

این پارامتر پس از ساخت نیز باید بررسی شود که استانداردی برای اندازه گیری سختی ریل فولادی است.

ناخالصی های اکسیدی

محتوای ناخالصی های اکسیدی در ریل های تولیدی بسیار مهم است

باید کاملاً مطابق با استاندارد باشد. معیارهای پذیرش ناخالصی های اکسیدی به شرح زیر است:
K3 <10 برای حداقل ۹۵ درصد نمونه ها
K3<20 برای حداکثر ۵ درصد نمونه ‌ها

کلام آخر

ریل ‌های راه آهن از نظر حمل ‌و نقل بسیار اهمیت دارند.

اگر این ریل‌ ها دقیقاً طبق استاندارد ساخته نشوند به ‌راحتی تحت نیروهای مختلف شکسته شده و می‌ توانند قطار را از مسیر منحرف کنند.

در نتیجه خسارات جانی و مالی شدید و جبران ‌ناپذیری ایجاد می‌ شود.

بنابراین هر چه از نظر کیفی بیشتر مورد نظارت باشند، هم طول عمر بیشتری خواهند داشت و هم ایمنی بالاتری را در بر می ‌گیرند.