اتصالات ریل uic60 پابند صفحه زیر ریل پیچ و مهره راه اهن
اتصالات ریل uic60 پابند صفحه زیر ریل پیچ و مهره راه اهن
ریل قطار یکی از وسایل نقلیه پرکاربرد برای باربری و جابه‌جایی انسان‌‌ها است
که از زمان‌های قدیم به خصوص برای پیمایش فواصل دور از آن استفاده می‌‌کردند.
امروزه نیز نوع پیشرفته آن در دسترس همه افراد است. یکی از مهم‌ترین اجزا در حمل و نقل با آن، ریل قطار است.
در صورتی که ریل‌‌ها از نظر فنی در ساخت مشکلی داشته باشند،
این موضوع باعث تغییر مسیر قطار و خسارات جانی و مالی بسیار شدیدی خواهد شد.
به همین دلیل به خصوص برای طراحان در این زمینه شناخت ریل راه‌آهن و انواع ریل فولادی و همچنین نحوه ساخت آنها از اهمیت بسیاری برخوردار است.
اتصالات ریل uic60 پابند صفحه زیر ریل پیچ و مهره راه اهن
**بررسی انواع پیچ راه آهن
از آنجایی که صنعت حمل و نقل ریلی بسیار مورد توجه است،
کنترل ایمنی بخش‌های مختلف مرتبط با این صنعت، اهمیت ویژه‌ای می‌یابد.
سیستم‌های ریلی و واگن‌های قطار همواره تحت تنش‌های کششی و فشاری هستند.
در نتیجه ادوات اتصالی مورد استفاده در آنها، می‌بایست دارای استحکام کششی و فشاری بالایی باشند.
از اینرو، مناسب‌ترین گریدهای فولاد برای تولید پیچ راه آهن گریدهای 8.8 و 10.9 هستند
پیچ و مهره های مورد استفاده در یک مسیر ریلی برای بستن انتهای ریل های فولادی به هم، در یک اتصال استفاده می شوند.
اندازه پیچ و مهره های یک خط ریلی با توجه به نیازهای آن بخش ریلی متفاوت می باشد.
قطر و طول مناسب پیچ و مهره های خطوط ریلی را باید با بررسی استاندارهای مورد نیاز آن قبل از اجرای پروژه محاسبه و تعیین نمود.
پیچ و مهره های راه آهن را می توان به انواع مختلفی طبقه بندی نمود؛
از جمله، پیچ دکمه ای، پیچ سر بیضی، پیچ گردن الماس، پیچ مخصوی ریلی NF F50-008، پیچ ماهی، پیچ گیره، پیچ لنگر، پیچ گیره T و سایر پیچ و مهره های ویژه این صنعت.
**معیارهای استفاده از پیچ و مهره ها در خطوط ریلی
- طبق استانداردهای ریلی، هر اتصال باید حداقل با دو پیچ در هر ریل محکم شود تا بتواند گشتاور تقریبی 400 فوت-پوند را که بین 25000 تا 30000 پوند کشش در پیچ ایجاد می کند را تحمل کند.
- پیچ و مهره های مورد استفاده باید در اندازه مناسب و محکم در جای خود قرار بگیرند.
- پیچ و مهره های راه آهن باید با واشرهای فنری مناسب نصب شوند.
- پیچ و مهره های راه آهن طوری باید نصب شوند که مهره ها به صورت متناوت در داخل
**تراورس یا ریل‌بند
ریل بند یا تراورس تکیه گاه های بتنی، چوبی یا فولادی هستند که ریل ها را نگه می دارند
وظیفه تراورس ایجاد بستری برای ریل است که نیروها را از ریل به زیر سازی منتقل می کند.
حداکثر فاصله مجاز بین دو تراورس ۲۵ سانتی متر است. در خطوط با بارهای محوری کم، این فاصله تا ۷۵ سانتی متر قابل افزایش است.
در سال های اخیر ریل بند های فولادی بیشترین استفاده را در ریل راه آهن داشته اند.
این نوع ریل بند ها امروزه به دلیل هزینه های بالای تولید و عمر مفید کوتاه کاربرد چندانی ندارد.
ریل بند های چوبی در مقایسه با انواع دیگر دارای مزایای بسیاری از نظر نرمی و سهولت حرکت قطارها هستند.
با این حال، تولید چنین ریل هایی گران است و بیشتر در کشورهایی استفاده می شود که تولید چوب راحت تر و ارزان تر است.
برای تقویت تراورس ، چوب را با فرآورده های نفتی آغشته و اشباع می کنند.
امروزه در ایران بیشتر راه آهن های خارج از ایستگاه ها از ریل بندهای بتنی ساخته می شوند.
پابند
تثبیت ریل ها به تراورس ها به روش «پابند» انجام می شود
که به دلیل اهمیت در نگهداری ریل ها و مسائل فنی از جمله جلوگیری از لغزش آن ها باید دارای مشخصات خاصی باشد.
پابند متداول در ایران به پابند نوع k می گویند و شامل قطعاتی با نام های زیر می باشد: ۱
– صفحه زیر ریل
۲- پیچ تراورس
پیچ تراورس که از جمله انواع پیچ راه آهن است، عموما در سیستم‌های پابند ریل استفاده می‌شود.
این نوع پیچ، سیستم پابند را به تراورس متصل می‌کند. بر اساس استاندارد ASTM A66-87 تولید شده
و عموما به منظور افزایش سختی سطح، تحت عملیات حرارتی کار سختی قرار می‌گیرد. دارای
استحکام کششی 414 مگا پاسکالی است و زاویه خمش آن قبل از شکست در حالت سرد برابر با 90 درجه است.
۳- کلیپ (پابند ها)
۴- پیچ مخروطی
۵- فنر دوبل
۶ – لاستیک زیر ریل.
